week 40

Morgen heb ik weer een afspraak bij de Frauenarzt. Bij de vorige afspraak voorspelde ze dat de afspraak morgen hoogstwaarschijnlijk niet nodig zou zijn, omdat de baby er dan al zou zijn. ‘Dan zien we je met een kinderwagen’, zei ze. Naja. Ik kan de kinderwagen wel meenemen. Hij staat tenslotte al klaar. De maxi-cosi staat ook al in de auto. Maar de baby zit nog steeds in mijn buik. Dus ik laat de kinderwagen morgen maar thuis.

Ik merk dat de baby steeds minder ruimte krijgt in mijn buik. Als de baby enthousiast beweegt, beweegt mijn hele buik heen en weer. Dat is niet echt een prettig gevoel. Vooral ’s nachts niet. Dan word ik er wakker van en moet ik op zoek naar een goede ligpositie. Maar bij iedere beweging ben ik blij, ondanks dat ze zeer doen. Blij dat de baby het nog naar zijn zin heeft daarbinnen. Blij dat ik de baby bij mij mag dragen. Mijn man is ook blij. Blij vanwege het feit dat de slapeloze nachten nog even worden uitgesteld. Maar aan de andere kant zijn wij allebei mega nieuwsgierig naar onze baby. Is het een jongen of een meisje? Hoe ziet hij/zij eruit. Hoe is het om papa en mama te zijn? Hoe is het om een gezin te zijn?

Baby je mag komen als je er klaar voor bent. Wij fantaseren nog even verder over een kinderwagen met baby. Onze baby.