Nee. De baby is er nog steeds niet. Ik ben maar van mijn incontinentiematje afgegaan. Het wachten duurt te lang. Ik poets (niet zo veel), ik naai, ik netflix, ik slaap, ik shop, ik plant plantjes, ik bak en ik wacht.
Bij iedere kramp, harde buik, steek daarbeneden of ander raar gevoel denk ik: jaaa het gaat gebeuren. Dan ga ik weer zitten op mijn incontinentiematje om het af te wachten. Maar iedere keer na een paar seconden verdwijnt de kramp, harde buik, steek of het rare gevoel. En dan ga ik maar weer verder waar ik mee bezig was.
Op internet heb ik mij suf gezocht met de zoektermen als: voortekenen bevalling begint, gerommel in de buik, ontsluiting zonder weeën, weeën opwekken. Mijn conclusie is dat ik die 1cm ontsluiting cadeau heb gekregen. Dit zegt niks over het feit dat de bevalling zich snel zal aandienen. Ik vraag mij ook af waarom in Duitsland al zo vroeg de ontsluiting wordt gecheckt. Je hebt er niks aan om het te weten. Het schept alleen maar verwachtingen en bij mij dus ook onzekerheid. Ook rommelt het nog niet. We moeten gewoon geduldig af blijven wachten. Dus rommel ik maar wat aan in huis en eet ik nog wat dadels. Oh wacht. Ik voel wat. Nee. Loos alarm. Ik moet even naar het toilet. Doei.
No Comments