23 augustus 2024
Vijf jaar getrouwd en jarig. En een vulkaanuitbarsting. Dus we sprongen ons bed uit. Feest.
Vulkaanuitbarsting
Als echte vulkaanhunters gingen we op pad. Tegen de wind in, waarbij de dakkoffer bijna van de auto vloog, reden we kats de verkeerde kant op. Dus rechtsomkeer gemaakt. Henk hield alle nieuwssites in de gaten. Er worden uitkijkpunten gemaakt. En ja hoor. Toen we langs de snelweg reden, zagen we het al. Stilstaande auto’s en mensen op in de berm. En een rode gloed in de lucht, rook en spetterend lava. Op de bruine grond ligt een zwarte dampende laag. Tussen de rook door spettert een oranje kleur meters hoog de lucht in. Met open mond hebben we staan kijken.
‘Mama, wanneer komt de brandweer?’
‘Dit komt uit de vulkaan. Dat kan je niet blussen.’
‘Waarom niet.’
‘Omdat dit lava is. Dat is super heet.’
‘Waarom?’
‘Dat maakt de aarde.’
‘Waarom.’
‘Binnen in de aarde is het heel heet. Soms spuugt de aarde wat lava uit. En dat ziet er zo uit.’
‘Waarom doet de aarde dat?’
‘Gewoon.’
Reykjavik
Na een uur werd het tijd voor taart. ‘Mama, jij bent toch jarig? We hebben helemaal nog geen taart gegeten.’ We lieten de vulkaan achter en gingen op jacht naar taart. Maar eerst een kaarsje aansteken in de kerk. We vieren met ons vieren. Daarna kaarsjes aansteken op de taart. In een gezellige bakkerij aten we met ons drieën gebak met glazuur, jam, amandelen en pudding. Vinarbraud.
Als afsluiting reden we nog even langs de garage met onze eigen auto. Krik. Verroeste spijker. Gat. Prop. Betalen. En weer door.
‘Papa, zullen we patat eten?’
‘Waarom?’
‘Mama is toch jarig?’
‘Maar dan mag mama toch het eten uitkiezen.’
‘Maar mama wil denk ik ook wel patat.’
‘Hoe weet je dat?’
‘Gewoon.’
No Comments