Liebe Leute,
Er hingen wat mannen aan de rand. Meer dan kletsen deden ze niet. Een aantal dames hadden hun haren opgestoken. Zij gingen zonder tempo, maar zij deden tenminste wel iets. Een wat oudere man begon iedere keer links, maar eindigde tot zijn eigen verbazing iedere keer rechts. In de hoeken stonden te kleine neppe, vergeelde palmbomen in te grote rietenmanden. Aan de rand staat een hoogwerker. Althans, zo noemt Lucas de tillift. Ik kon horen dat ik niet de enige Nederlander was. Waarom praten Nederlanders toch altijd zo luid?
Er was niets veranderd. Het was er warm. Zo kregen de mannen die daar maar een beetje lagen te weken het tenminste niet koud. Het kan niet anders dat de man die scheve banen trekt, wel zweet heeft. Hij was namelijk heel fanatiek. Een van de vrouwen deed haar haar los. Ze ging een keer onder water en bond toen haar haar weer vast. Toen ik voorbijkwam, bleef er een haar achter mijn vingers haken. De Nederlander probeerde een baan onder water te zwemmen. Hoestend en proestend, met tranen in zijn ogen en met snot uit zijn neus kwam hij weer boven. De wekende mannen gniffelden. ‘Holländer’. Ik zei niks. Zigzaggend zwem ik door.
Ik baalde dat ik mijn zwembril niet had meegenomen, want mijn ogen deden nu al zeer en ik had maar één baan borstcrawl gedaan. Oordopjes waren ook handig geweest. Mijn rechteroor zat van dat ene baantje vol met water. Ik kon de buurman amper horen. Hij was er ook: ‘Jede Woche eine Stunde.’ ‘Sportlich,’ reageer ik. Hij lacht, want hij weekt ook meer dan dat hij zwemt.
Wist je dat er chloorlucht vrijkomt wanneer er een reactie met viezigheid plaatsvindt? Het rook er heel erg naar chloor. Met rode ogen en een zeer oor kleed ik mij weer om. De hokjes zijn net te krap. De vloer is al nat van de vorige sportieveling. Mijn sok valt op de grond in een plas water. Ik heb een hekel aan natte sokken.
Wat een gedoe voor wat zigzagbewegingen in een ranzige blauwe bak met water. Volgende week ga ik weer. Zwemmen.
Liebe Grüße
?: @Loch Ness, Schotland, 2023
No Comments