De vorige keer deden we er 87 dagen over om er te komen. Nu waren we van deur tot deur nog geen 8 uur onderweg. In 2014 legden Toos (mijn tante) en ik 2200 km te voet af. Bijna 10 jaar later stappen we in het vliegtuig en nemen we onze mannen mee. We gingen het laatste weekend van april met zijn vieren naar Rome. Deze keer niet als pelgrim, maar als echte toeristen.
Slechte voorbereiding
Door alle omstandigheden van de afgelopen maanden heb ik mij totaal niet voorbereid op deze citytrip. Normaal zoek ik alles tot in de puntjes uit: routes, bezienswaardigheden, entreetickets, openbaarvervoer, etc. Maar deze keer kon ik mij er niet toe zetten. Het is lang geleden dat ik weer echt iets super leuks ging doen. En dan ook nog iets super leuks zonder Lucas. Daarbij ook de eerste keer op vakantie zonder Lucas. Vier dagen en vijf nachten op pad. Ik zag er niet tegen op, maar ik vond het lastig om er naar uit te kijken. Kortom ik was zenuwachtig en vond het mega spannend. Gelukkig kwam uiteindelijk alles goed en kijk ik terug op een fantastisch weekend.
Overvol Rome
Rome was vol, overvol. Voornamelijk bij de highlights. Daar zag het zwart van de mensen. Deze drukte zorgde bij mij af en toe wel voor een soort van kleine zenuwinzinking. Ik ben nog niet opgewassen tegen het lawaai op de kruispunten, het geduw in de metro, de overdreven selfies op de rand van de fontein, de vele reisgidsen die allemaal dezelfde highlights beschrijven, het zien van zwangere toeristen op de vele terrassen, de opdringerige straatverkopers, de lange rijen bij het Colosseum, de sirenes van de carabinieri, het getoeter van de ongeduldige taxichauffeurs in de veel te smalle straten, de troep en poep op straat, de drommen mensen bij de Spaanse trappen en de gedachte dat ik nu 24 weken zwanger zou zijn.
Normaal kan ik de vele toeristen rustig gadeslaan er hiervan genieten. Nu kreeg ik er zweet en oorsuizen van. Mijn hoofd raakte af en toe te vol en dan kon ik wel janken. Gelukkig voelden Henk, mijn oom en tante dit goed aan. Dan zochten we een rustig bankje op waar ik gewoon even kon zitten en even niets hoefde. Of we vluchten een kerk in waar we samen een kaarsje aanstaken en ik even kon huilen.
Toerist uithangen
Toch wilde ik net als alle andere toeristen ook genieten en de highlights zien. Dus haalden we diep adem en wurmden wij ons tussen de mensen door en maakten net als alle andere toeristen prachtige foto’s. Want ook met heel veel mensen blijft Rome een prachtige stad. Je kan vaak genoeg omhoog kijken of in de verte turen. Dan zie je Rome.
Wij hebben ontzettend veel moois gezien, ons heel vaak verwonderd en optimaal genoten van al het lekkere Italiaanse eten (lees: iedere dag minstens 2 ijsjes en 1 pizza).
Rome wat ben je prachtig. Al meer dan 2000 jaar lang. Ongelooflijk. Wij snappen die drukte wel, iedereen wil dit bewonderen.
No Comments