22 augustus 2024
Het plan was anders. Landmannalaugar. Net als Kerlingarfjöll een fantastisch hike gebied met prachtig gekleurde bergen. Ook daar moet je naar toe via de F-roads, net zoals Kerlingarfjöll. Weer twee uur heen en twee uur terug. De weersverwachting is hetzelfde als gisteren. Lucas omklemde zijn papegaaiduiker en vroeg of we konden gaan zwemmen. Landmannalaugar stond duidelijk niet hoog op zijn lijstje.
Reykjadalur
We pakten onze zwemspullen en de papegaaiduiker in. Het werd Reykjadalur. Een stomende vallei. Reykjadalur ligt in het Hengill gebied. 2000 jaar geleden barstte hier de Hengill vulkaan uit en is nog altijd actief.
Maar je moet eerst je wandelschoenen aantrekken voordat je de rivier in kan. 7 kilometer totaal (heen en terug). Volgens mijn reisgids is het een eenvoudige wandeling. Ook goed te doen met kinderen. ‘Mama, waarom ga je zo langzaam.’ Vijf minuten later. ‘Mama, waarom stop je steeds.’ Weer vijf minuten later. ‘Mama, ben je uitgeput?’ Wanneer ik na een korte pauze weer verder wandel: ‘Mama ben je nu weer in de put?’ De eerste twee kilometers zijn stijl omhoog. Tegen de wind in. Het snot waaide voor mijn ogen. ‘Mama, waarom zucht je zo?’ Ik was in staat om weer terug te gaan. ‘Dat is goed hoor mama, dan gaan we wel met de auto naar het zwembad.’ Bij iedere bocht dacht ik dat we er waren. Van Henk mocht ik niet terug. ‘Mama, kijk, stink stoom.’ Eindelijk.
Het is duidelijk wanneer we aan het eindpunt zijn aangekomen. Stoom. Hier zijn vlonders aangelegd, zodat je comfortabel het water in en uit kunt. Hoe hoger je bent, des te warmer de rivier. We stopten bijna op het hoogste punt. Er zijn geen omkleedcabines, het waait hard, het is koud en er hangen grijze wolken. Lucas en Henk zijn mega enthousiast. Als ik er eenmaal in zit, word ik ook enthousiast. Het water is heerlijk. Onze kleding zit in een waterdichte tas. En niet onbelangrijk, er liggen stenen in de rivier. Lucas en Henk bouwen dammen. Ik ontspan en bedenk mij dat dit toch wel een uniek moment is. Na een uur relaxen en dammen bouwen, gingen we er weer uit.
De rivier raakte steeds voller. Groepen jongeren met bier en gezinnen met bad eendjes. Gelukkig waren wij op tijd begonnen. De terugweg ging een stuk sneller. Lucas heeft zelfs de helft zelf gewandeld. Vlakbij de parkeerplaats zagen wij mensen wandelen op badslippers en met hun handdoek onder de arm. Zij hadden denk ik dezelfde reisgids als ik.
No Comments