poppenhuis

‘Oh wat een zware wasmachine,’ zegt de man.
‘Zal ik hem voor je naar bovenbrengen,’ vraagt de vrouw. De vrouw pakt de wasmachine onder haar arm en brengt hem probleemloos naar boven. ‘Ik ben wel zo sterk.’
‘Dankjewel. Ik ga even de was pakken.’ De man verzamelt de was in de wasmand.
‘Ik heb de wasmachine even op het bed gezet, want dan kan je er beter bij.’
‘Ohja dat is handig.’
De vrouw gaat weer naar beneden en stapt op de trekker. Als ze bij de rest van de meubels is aangekomen, laadt ze een kaptafel in de kar van de trekker. ‘Wat is dit eigenlijk,’ vraagt ze zich hardop af.

‘Mama wat is dit?’ Lucas houdt de kaptafel omhoog.
Ik leg hem de functie van de kaptafel uit. ‘De vrouw kan in deze spiegel kijken en dan mascara op haar wimpers aanbrengen of lippenstift op haar lippen of haar haren in een staart doen.’
Lucas gooit de kaptafel aan de kant. ‘Oh. Die hebben ze niet nodig.’ In plaats daarvan pakt hij het aanrecht. ‘Anders kan de meneer helemaal niet koken.’
Tja. Prioriteiten stellen.  

Hij gooit de kaptafel aan de kant. Die hebben we niet nodig.

‘Kijk eens wat ik meegebracht heb?’ De vrouw draagt het keukenblok op haar schouder.
‘Wat goed meid. Zet daar maar neer. Ik ga direct even koken.’
De vrouw zet het aanrechtblok op de benedenverdieping. Daarna haalt ze toch de kaptafel op met de trekker. ‘Kijk dan kan je koken en je haren föhnen.’
‘Ohja goed idee, dankjewel.’

Ik bekijk dit rollenspel van een afstandje en moet af en toe grinniken. Na een halfuur is Lucas er klaar mee. De was zit nog in de wasmachine, de keuken ligt bezaaid met rommel en het bed is nog niet opgemaakt. De man en de vrouw zitten samen op de bank en kijken tv.

Het is net echt.