Kopenhagen – We zaten er niet lekker in.

De eerste dag in Kopenhagen zaten we er niet lekker in. We verloren de handschoenen van Lucas en vergaten zijn sjaal. Er zijn ergere dingen om te verliezen en te vergeten, maar het maakte mij toch chagrijnig. Het was zonde om hier chagrijnig om te worden en dat maakte mij nog chagrijniger. 

Eenmaal op de plek van bestemming in de stad wilde Lucas toen hij in de buggy zat, zelf lopen. Toen hij zelf liep, wilde hij op de rug. Toen hij op de rug zat, wilde hij in de buggy. En dat op repeat en in herhaling. Uiteindelijk hebben we hem op mijn rug gehesen en liepen we met de rugzak in de buggy door de stad. Dit liep voor geen meter op de hobbelige stoepen met de te kleine tegels en te grote naden. 

‘Kom op Anniek, we zijn met z’n drieën op vakantie. Dat is toch fijn.’ Henk had gelijk, maar ik voelde het niet. Ik voelde niet het fijne vakantiegevoel waar ik zo op gehoopt had. Waar ik deze maand zo aan toe was. Het enige wat ik voelde, waren de watten in mijn hoofd en de moeheid in mijn lichaam. Ik deed echt mijn best om mij blij en gelukkig te voelen, maar het lukte niet. En ik wist niet waarom. Er liep een gezin van vier langs ons. Misschien was dat het.

Het was koud en het werd steeds natter. Lucas zei dat hij wilde slapen in het bed bij oma Betty en dat hij bij de kachel van oma Marja wilde zitten. Ik wilde dat ook. Allebei tegelijk. Maar dat kon niet. Lucas moest daarom huilen, heel hard. En ik wilde dat ook. Huilen, heel hard. Maar dat kon niet. 

Toen wees Henk naar het bushaltebordje dat ineens opdoemde naast ons op de stoep. Vijf minuten later kwam de bus. De bus richting ons appartement. In ons appartement aangekomen, zette Henk de kachel aan en gingen Lucas en ik naar bed. Aan het eind van de middag werden wij weer wakker. We waren net zo uitgerust alsof we bij oma Betty hadden geslapen en we waren weer net zo warm alsof we bij oma Marja voor de kachel hadden gezeten. 

Samen bekeken we de foto’s terug die Henk deze dag had gemaakt. ‘Oh kijk dat zijn wij. Dat is grappig.’ zei Lucas. (Grappig is het nieuwe woord voor leuk.) Toen voelde ik het: het vakantiegevoel. Grappig.