‘Oma wanneer taan we op toeietatantie,’ vroeg mijn neefje. ‘Als jij goed koeienvakantie kan zeggen,’ was mijn moeders antwoord. Mijn moeder is echt een enorm pedagogisch en logopedisch verantwoorde oma. Maar het werkte wel. Twee weken later kregen wij een filmpje in de familieapp. ‘Koeien-vvvv-akantie.’ Afgelopen weekend was het dan ein-de-lijk zover. We gingen op koeienvakantie. De neven hadden er mega veel zin in, waarbij mega een understatement is.
Slapen boven de koeienstal
Mijn oom en tante hebben boven hun koeienstal een appartement. We sliepen, aten, speelden en vierden pakjesavond boven de koeienstal. Maar eerst moest er geveegd worden ín de koeienstal. Daar had Lucas het al weken over. Hij veegt namelijk ook graag de stal aan bij de stadsboerderij in Emmen. Dus mijn broertje regelde drie bezems. Voor iedere neef één. Na het vegen kreeg iedere koe een aardappel. De koeien vonden dit even spannend als de neven.
Een fris familieportret
Zaterdagochtend gingen we naar het strand. De neven hadden het voornemen om schelpen te gaan zoeken en drie van de vier ooms hadden het voornemen om een frisse duik te gaan nemen. Twee slechte voornemens.
De wind liet het schuim van de ruige golven over het strand waaien.
Er stond een straffe wind. De wind liet het schuim van de ruige golven over het strand waaien. Het was vloed, waardoor er maar een heel smal strand overbleef. Boven het strand hing een grijs wolkendek. Hier vielen dikke druppels uit die je gezicht nog kouder maakte dan dat het al was. Af en toe brak het wolkendek open en toverde het een regenboog tevoorschijn. De regenboog maakte de groepsfoto compleet.
Het was te koud en te nat om schelpen te zoeken. Dus doken wij een strandtent in voor een warme chocolademelk. Eigenlijk was het ook te koud voor een duik. Maar goed. Iets met een voornemen, mannen en groepsdruk. Na de duik in zee keken twee ooms blij en voldaan. Van de derde oom droop de spijt van zijn gezicht. Toen mijn moeder als een echte sportverslaggever vroeg wat er in de mannen omging, antwoorde hij chagrijnig ‘waarom heb ik dit gedaan?!’. Tja, mannen en groepsdruk.
Pakjesavond met heel veel cadeaus, maar ook met een beetje verdriet.
Zaterdagavond vierden we pakjesavond. Pakjesavond had ik mij begin dit jaar zo anders voorgesteld. Aan het begin van mijn zwangerschap stelde ik mij voor hoe de feestdagen er in het vervolg uit zouden zien. Ik had heel Vinted en Marktplaats af willen speuren voor de leukste baby cadeaus en ik had voor hem ook een mooi gedicht willen schrijven.
Ik had ook voor hem een gedicht willen schrijven.
Het waren cadeaus geweest waarmee ze samen konden spelen en ik had geschreven hoe leuk ze samen waren als broers. Hij had het papier nog niet zelf van het cadeau kunnen halen, maar Lucas zou hem geholpen hebben. Net zoals zijn neef zijn jongere broertje hielp. Het gemis was weer heel hard en groots voelbaar. Maar mijn zusje schreef als dichtpiet een prachtig gedicht en dat maakte een heleboel goed. Zo was Jari er toch een beetje bij.
Museum STRAAT
Als afsluiting van de koeienvakantie gingen we met de trein en pont naar het museum STRAAT. Een museum voor street art, graffiti en activisme. Hier kan je 180 gro(o)t(s)e kunstwerken bewonderen die allemaal een verhaal vertellen. De boodschap van iedere schilder is: de wereld moet veranderen! Hiervoor gebruiken ze kleur, prachtige lijnen en verrassende vormen. Ze laten je dingen zien die er zijn, die er nog niet zijn, die er zouden moeten zijn en die er niet meer zijn. Mooi.
Mijn moeder liep als een echte oma door het museum met de audiotour op volume 100 (zonder oordopjes). De neefjes kregen een speurtocht waar de tantes enthousiaster van werden. De ooms vergaapten zich bij het schilderij met prachtige vrouwelijke vormen. Als afsluiter haalde opa voor iedereen een veganistische en super healthy stuk carrot cake. Die overigens ziek lekker was. Het was een uitje voor iedereen.
Ik ben benieuwd wat de volgende articulatie uitdaging wordt van mijn neefje, want ik kijk al uit naar nog een vakantie met de hele familie.
No Comments