Wat ga je doen als je met je moeder en de baby gaat kamperen in Twente? Juist. Naar het huispark van Twickel. Klinkt suf. Is het niet!
Vlakbij Delden in Twente vind je het landgoed Twickel. Op het landgoed staan een kasteel, historische boerderijen, twee watermolens en een houtzagerij. Het landgoed is dan ook groot: 4.400 hectare, en oud: zeven eeuwen oud.
Het kasteel is echt een plaatje. Met torens, een ophaalbrug en een gracht. Sinds 1347 is het huis in familiebezit. Sinds die tijd is het huis gebouwd, verbouwd, bijgebouwd en gerenoveerd. Ik ben jaloers op de familie Twickel. Het wordt namelijk nog steeds door deze familie bewoond. Het beheer is in handen van de stichting.
Toen we door de tuinen liepen met een jurk aan waanden wij ons als echte kasteelbewoners. Zodra we naar mijn moeders schoenen keken, werden we weer met onze beide voeten op de grond gezet. Ooit een kasteelbewoner gezien met dikke wandelschoenen aan onder een jurk? Nee. Ik ook niet. Ondanks die schoenen leverde het toch prachtige plaatjes op.
De tuinen zijn heel mooi aangelegd. Zoveel verschillende bloeiende bloemen en planten bij elkaar heb ik nog nooit gezien. Ik ben nog nooit in Engeland geweest, maar het voelde alsof ik in Engeland was. Dat kan kloppen. Want de landschapsstijl is in Engeland ontwikkeld.
Zelfs het gras is onkruid vrij. Sommige bezoekers hadden hun schoenen uit gedaan toen ze het gazon opliepen (had mama ook moeten doen bedenk ik mij nu). In de tuin leiden romantische wandelpaden je langs vijvers, gesnoeide buxusfiguren en enorme bomen naar verschillende prieeltjes en zithoekjes. Ideale plekjes om borstvoeding te geven. In de rotstuin zijn hoogteverschillen gecreëerd. Dus ik zet de kinderwagen aan de kant en knoop de draagdoek voor. In de borders van deze tuin staan in de zomer één en tweejarige planten en bloemen. Deze worden gekweekt in de moestuin van Twickel. Deze was helaas gesloten toen wij er waren.
Ook kan je goed vertoeven in de orangerie. In de winter staan de oude oranjebomen, ofwel citrusbomen, binnen. ‘Vandaar de naam orangerie’, vertelde mijn moeder op haar wandelschoenen mij. Weer wat geleerd. En wist je dat het drie jaar duurt voordat de vruchten rijp zijn? Het kan dus dat de boom bloeit maar ook onrijpe groene en rijpe oranje appeltjes draagt. De tuinlieden haalden vroeger bloed bij de slager voor de appeltjes van oranje en ze gaven ze ook af en toe gemalen beenderen. Tegenwoordig krijgen ze naast bloed- en beendermeel ook koe- en kuikenmest in korrelvorm. Zo kunnen de bomen heel oud worden. Sommige bomen zijn al meer dan 300 jaar oud.
Mocht je in de buurt zijn, zijn de tuinen en de orangerie van het kasteel zeker een bezoek waard. Het is gratis. En wandelschoenen zijn geen pré.
No Comments