Liebe Leute,
Ik zou met volle aandacht een framboos willen bestuderen. En er dan achter komen dat deze bestaat uit allemaal kleine rode ballen. Rode ballen die tegen elkaar geplakt zijn. Hier zou ik geen verdere vragen over willen stellen, maar genoegen nemen met de conclusie dat de plant dat heeft gedaan.
Ik zou alles wat ik krijg met volle bewondering in ontvangst nemen. Ook al is het een pakje appelsap. Er zit namelijk wel een rietje aan. Gewoon een echt rietje hè. Dat krijg je er gratis bij. Het is geweldig. Wanneer ik dan zachtjes ‘Danke’ heb gezegd, zou ik het met grote ogen aan iedereen laten zien.
Ik zou de hele dag tunnels willen typen. UUUUUUU. Of ladders HHHHHH. Maar het liefste zou ik hamers willen typen. TTTTTTT. Of een ploeg. Ja ploegen zijn ook fantastisch. EEEEEE.
Ik zou willen tekenen. Gewoon zonder doel en er dan opeens achter willen komen dat ik echt wat heb getekend. En dat wat ik heb getekend fantastisch goed gelukt is. Dan zou ik trots zijn dat ik met een grijs potlood een vrachtwagen heb getekend, of een mol met een propeller, of een gele laars.
Dan zou ik trots zijn dat ik met een grijs potlood een gele laars heb getekend.
Ik zou in een folder alles willen aanwijzen wat ik zou willen hebben. En als oma dan zou zeggen dat die spullen allemaal niet in de tas passen, zou ik zeggen dat oma dan maar meer tassen mee moet nemen.
Ik zou de tafel voor vijf willen dekken. Voor papa, mama, Lucas en Jari. En voor, niet te vergeten, de neushoorn. De boterhammen voor Jari en de neushoorn zouden onaangeroerd blijven liggen. Het zou mij niet uitmaken, want ze waren er wel bij. Dat is het belangrijkste. Halverwege de middag zou ik dan de onaangeroerde boterhammen opeten, want Jari en neushoorn hadden niet zoveel honger.
Dat zou ik allemaal willen. Bestuderen, bewonderen, typen, aanwijzen, tekenen, maar bovenal de tafel dekken voor vijf. Of vier. Maar voor nu is drie genoeg.
Liefs,
van mij
📸: @straatmuseum Amsterdam, november 2023
No Comments