Altijd wat te schrijven, Sterrenkindje

Ik weet wat het is, rauw.

Liebe Leute,

Ik dacht dat het minder zou worden. Minder zwaar. Minder groots. Maar het is niet waar. Het is nog even zwaar en even groot. Mensen vragen mij of ik het een plek heb kunnen geven. Ik weet niet hoe zo’n plek ze bedoelen. Hoe zou die plek eruitzien en waar zou die plek moeten zijn?

Het heeft geen plek gekregen, maar het heeft ruimte gekregen. Aan het begin duwde het alles aan de kant en paste er niets meer bij. De druk zorgde ervoor dat het bijna explodeerde. In de loop van de tijd werd de ruimte steeds groter. Alles is een beetje opgeschoven en de onbelangrijke dingen zijn eruit. Soms is het nog benauwd. Soms is er weer te veel druk. Maar meestal is er genoeg ruimte. Ruimte genoeg om het te dragen en het mee te nemen.

Het heeft geen plek gekregen, maar het heeft ruimte gekregen.

Het is nog steeds een zere plek, van hetzelfde gewicht en dezelfde grootte. Maar het heeft inmiddels genoeg ruimte. Het past. Het hoort bij mij. En ik wil dat het even groot en even zwaar blijft, dan weet ik dat het er nog zit. Want ik weet nu wat rouwen is. Het is liefde die geen plek heeft, die nergens naartoe kan en die je niet kunt geven.

Liefs, van mij

?: @Quiring, Isle of Skye, Schotland, september 2023

Previous Post Next Post

You Might Also Like

No Comments

Leave a Reply