Liebe Leute,
Hij had zijn hoofd gestoten. Dat had zoveel pijn gedaan dat hij had moeten huilen. We zaten samen aan tafel te eten toen Lucas dit vertelde. Daar voegde hij aan toe dat door het huilen de pijn weg gaat. Dat was de conclusie die hij had getrokken. Hij liet zijn hoofd zien. ‘Kijk mama. Mijn hoofd doet niet meer zeer, de pijn is weg.’ Het was waar. Er was geen pijn meer te zien. Enkel een kleine schram.
Wij legden ons bestek neer en keken elkaar aan. We wisten, zonder het tegen elkaar te zeggen, dat we aan hetzelfde dachten. Dat we er hetzelfde over dachten. ‘Wat goed dat je gehuild hebt’, zei Henk. Lucas keek trots. Ik kon wel huilen. Niet vanwege de pijn, maar gewoon.
Wat goed dat je gehuild hebt.
Afgelopen jaar heb ik zoveel gehuild. Zoveel dat inderdaad langzaamaan de pijn minder werd. Weg gaat de pijn niet, maar door te huilen doet de pijn minder zeer. Dus ik zal blijven huilen.
Kijk maar. Het is een schram. Vaak nog een pijnlijke, maar intussen ook een mooie. Het is waar wat Lucas zegt. Huil.
Liefs,
Van mij
📸: @Glencoe Schotland, september 2023
No Comments