Gletsjers

16 augustus 2024

Wij waren zeker niet de enigen die een bezoek gingen brengen aan Diamond Beach en het Jökulsárlón gletsjermeer. Begrijpelijk. Deze plek is geweldig mooi en je hoeft er geen eind voor te wandelen. Je hebt hier uitzicht op de Vatnajökull gletsjer. De ijsblokken die hiervan afbreken komen terecht in het Jökulsárlón gletsjermeer. Door de stroming en de temperatuur breken de ijsschotsen in kleinere stukken om vervolgens door de rivier naar de Atlantische Oceaan af te drijven. Een prachtig gezicht. ‘Oh mama, dit ijs kan varen.’ Henk vertelde het verhaal dat de poolvos ook op deze manier naar IJsland is gekomen. Via het drijfijs vanaf Groenland kwam dit dier aan op IJsland. Lucas vond het maar een raar verhaal, want er hangen overal bordjes dat je niet op de ijsschotsen mag klimmen. Dus een poolvos ook niet.
‘Maar een poolvos kan niet lezen.’
Lucas was niet overtuigd. ‘Een poolvos heeft toch ook ogen gekregen van OLH*?’
*OLH: onze lieve heer. Dit zegt mijn vader altijd wanneer wij geen zin hebben om iets te doen, maar daar eigenlijk prima toe in staat zijn.

’s Middags wilden we even geen toeristen zien die met het V-teken in verschillende posities op de foto gaan voor een ijsschots. Dus we gingen voor een plek met gletsjer, maar zonder toeristen. Skalafell. Het was prachtig weer, dus we gingen ervoor. Lucas dik aangekleed in de kraxe en wij dik aangekleed in onze wandelschoenen. Na een halve kilometer gingen onze fleecevesten uit en Lucas zijn muts af. Halverwege de hike kreeg ik zelfs echt zweet. We hadden geen rekening gehouden met zonnig weer.

De hike was geweldig. Meer dan geweldig. De uitzichten op de gletsjer waren fenomenaal. Het weer was schitterend. De begroeiing kleurrijk. En Lucas vond het zitten in de kraxe helemaal prima. Eigenlijk was het perfect. Op de laatste kilometer na dan. Ons water was op, het pad werd moeilijker begaanbaar en ik wilde eten en zitten en eten en niet meer lopen. Lucas was er ook klaar mee. ‘Mama jouw krullen waaien onder mijn dakje. Je moet naar de kapper gaan.’

Bij ons huisje sprong Lucas nog even op de trampoline en ik at een stuk chocola. We gingen niet langs de kapper. Eind goed, al goed. *Steekt een V-teken in de lucht.*