Ik snap mevrouw Rowlink wel. Wanneer je in Schotland bent raak je betoverd door het landschap. Dan rollen die boeken zo je pen uit. Als ik in de verte tuur kan ik mij zo indenken dat er een auto voorbij zou kunnen vliegen die een trein in wil halen. En ik kan mij zo voorstellen dat er achter de rotsige munro’s en groene valleien een magische plek bestaat waar wij geen weet van hebben. Je kan namelijk niet overal komen. Op veel plekken is het Schotse land moerassig en te ruig om te betreden. De enige optie is vliegen. Ja en dan kom je al snel op Harry Potter uit.
Filmlocatie Harry Potter
Die filmmakers hadden het wat dat betreft wel heel makkelijk. Het opname veld was binnen handbereik en je had weinig voorstellingsvermogen nodig om aan het boek een beeld te geven. De filmset was in feite al klaar. Wij gingen een kijkje nemen op een filmlocatie. Niet zozeer omdat wij mega Harry Potter fans zijn, maar omdat wij ook betoverd wilde raken.
Op internet hadden we uitgezocht hoe laat we er moesten zijn. De Hogwarts Express (of eigenlijk Jacobite Stoomtrein) vertrekt rond 10.15 uur uit Fort William en komt dan een half uur later het viaduct over rijden. Wij waren er ruim op tijd. We hadden een goed plekje midden in de blubber, in de stromende regen, halverwege de berg weten te bemachtigen. Klinkt stoer, maar het is gewoon een viewpoint op 10 minuten wandelen vanaf de parkeerplek. Speciaal hiervoor ingericht. Daar stonden we met nog minstens 70 andere mensen te wachten op de trein. Ook zonder trein was het uitzicht betoverend.
Spoorwegviaduct Glenfinnan
We keken uit op de groen en bruin bedekte ruige bergen. In het dal slingert de Finnan rivier. Uit de bergen komt op 30 meter hoogte een spoorwegviaduct uit de bergen tevoorschijn. Deze staat er sinds 1901 en staat niet helemaal waterpas, maar hij staat nog steeds stevig. Het spoorwegviaduct is een grote bocht van 380 meter op een bogenconstructie. Het viaduct telt 21 overspanningen. De constructie is totaal gegoten uit beton. Door de tijd bovenaan zwart uitgeslagen. Op de bogen zitten grote witte vlekken, alsof er enorme vogels tegen aan hebben gescheten. Poepvlekken van een phoenix.
Hogwarts Express aka Jacobite stoomtrein
Op een gegeven moment kon je voelen dat hij eraan kwam. Iedereen werd stil en het hield zelfs even op met regenen. Het geraas over de rails weerkaatste tussen de bergen. Het geluid kwam steeds dichterbij. Er vlogen nog snel een paar kraaien voorbij. Iedereen hield zijn adem in. Gespannen hielden we allemaal de bocht in de gaten. Tussen de bruin gekleurde bergen zagen we stoom omhoog komen. Ik durf het haast niet te zeggen, maar ik voelde een nerveuze kriebel in mijn buik.
Daar kwam de Zweinstein Express het viaduct oprijden. De stoomtrein floot als een fluitketel en liet nog meer stoom ontsnappen. De trein met zijn diep rode kleur stoof over het viaduct. We stonden vol bewondering te kijken. Door mijn enthousiasme ging ik per ongeluk even in het camerabeeld van mijn buurman staan. Daar baalde hij van. Ik ook. Na nog geen minuut was de trein weer verdwenen. Er hing alleen nog een dikke witte rookpluim boven het viaduct. De mensen begonnen te applaudisseren en dat verbrak het magische moment.
Het klinkt allemaal onwerkelijk hè. Maar ga zelf maar eens op de berg staan kijken naar een spoorwegviaduct waar auto’s onderdoor vliegen en waar je nog de poep van een phoenix op ziet zitten. Je raakt er door betoverd. Ik ga ook een boek schrijven.
No Comments