‘Heb je al foto’s gemaakt?’, vraagt de Frauenarzt mij. ‘Dat is leuk voor na de zwangerschap’. Ik vertel haar dat we al wel een paar foto’s hebben gemaakt. We willen aan het begin van mijn verlof ook nog een soort van fotoshoot doen. ‘Vraag je man maar wat foto’s te maken van je hoofd. Je hebt nu namelijk een heel dik hoofd en die zal nog dikker worden. Dat heb je zelf niet door omdat het zo geleidelijk gaat. Wanneer je dan na je zwangerschap de foto’s terugkijkt zal je versteld staan. Dat is leuk om terug te kijken.’, aldus de Frauenarzt.
Subtiel. Heel subtiel. Een dik hoofd dus. In het Duits klinkt het nog erger: einen dicken Kopf. Volgens de Frauenarzt heb ik een dikke kop. Klopt ik houd vocht vast. Leuk om op de foto te zetten en terug te kijken. Puh. Ze zet haar eigen Kopf maar op de foto.
Een fotoshoot van alleen mijn dikke kop? Nee dat hebben we niet gedaan. Maar ik heb wel mijn man gevraagd of hij foto’s wil maken. Foto’s van mijn dikke buik. Een dikke buik waar ik ontzettend trots op ben. Als daar een dikke kop bij hoort, is dat maar zo. Ik denk dat deze foto’s veel leuker zijn om terug te kijken.
No Comments