18 augustus 2024
Ik heb ’s nachts nog op mijn mobiel gezocht naar een hotel. Alles in de omgeving was volgeboekt. In het tentje naast mijn bed was het stil. Ademt hij nog? Is hij niet onderkoeld? De volgende ochtend bleek, dat ik de enige was die verkrampt van de kou in bed had gelegen. De mannen hadden heerlijk geslapen in de tent.
Skogafoss
Vandaag staan er watervallen op de planning. We beginnen met de Skogafoss. Een waterval met een valdiepte van 60 meter. Geweldig mooi. Het verhaal gaat dat de eerste inwoner van IJsland hier een pot goud heeft verstopt. Een jongen probeerde deze te bemachtigen, maar kreeg alleen het handvat te pakken. Wij hebben geen poging gedaan om te zoeken, want Lucas had het te druk met gooien van stenen in de rivier. Dat is toch ook goud waard.
Kvernufoss
De tweede waterval is de Kvernufoss. Deze ligt op steenworp afstand van de Skogafoss, maar is nog niet ontdekt door de toeristen. Je moet, om deze waterval te kunnen bewonderen, wel een eindje lopen. Naja, Lucas kon het ook. Maar het is niet uit je toeristenbusje stappen, foto en klaar. Wij kwamen nog zo’n tien andere toeristen tegen. Het pad langs de rivier is prachtig. Vond ook Lucas, want hier liggen ook stenen. De waterval is sprookjesachtig. Je kan hier achter de waterval lopen. En als de zon schijnt, zie je hier de regenboog in de verstuiving van de waterval. Ik werd er echt even stil van.
We hadden nog twee watervallen op de planning, maar die vielen in het water. De bandenspanning van onze auto is te laag. Dus in plaats van een waterval werd het een benzinepomp. Tja, en die ligt in IJsland niet, zoals een waterval, om de hoek.
Hásanefshellir
Nadat we de banden hadden opgepompt, was de spanning weer uit de lucht. We lieten de watervallen links liggen en gingen voor een middagje strand. We kozen voor het strand met een basaltformatie, Hásanefshellir. De zee was wild, dus de grot hebben we niet kunnen zien. Maar we zagen wel papegaaiduikers en nat wordende toeristen door de onvoorspelbare golven. Misschien wel veel leuker om naar te kijken.
Lucas en Henk bouwden een stad van stenen op het strand. Vele toeristen bekeken dit tafereel. Het was ook te schattig om te zien hoe Lucas met de enorme stenen sjouwde en deze naar Henk bracht. Het waren net twee hunebedbouwers. En als een echte gids vertelde Henk de toeristen over hun bouwwerk. Een Viking stad bestaande uit boerderijen met de bijbehorende dieren, een kerk een plein en een heuse stadspoort. De toeristen luisterden geboeid en vroegen of hij een architect was. Het Hunebedcentrum is er niks bij.
Een ouder stel kwam naar ons toe en vonden het geweldig om te zien hoe vader en zoon aan het bouwen waren. ‘You making great memories’, #memoriesmaken. Normaal krijg ik braakneigingen van deze hashtag. Maar ze hadden gelijk. Dit was datgene wat Lucas zou onthouden van de vakantie. En niet die watervallen.
No Comments