Henk en ik gingen voor het eerst sinds de geboorte van Lucas een avond samen uit. (Ja, we weten het: Lucas is al 1 jaar!!). Echt samen, met zijn tweeën, zijn we nog niet op pad geweest. Mijn vader paste op Lucas. Henk en ik hadden kaartjes voor de musical Titanic in het theater. Ik keek hier al dagen naar uit.
Hoe onze date is bevallen? Stel deze vraag niet aan Henk. Als je hem om een recensie vraagt, worden er geen kaartjes meer voor de Titanic verkocht. Voor geen enkele musical ben ik bang. ‘Waarom zingen ze al hun tekst? Als ze het gewoon zeggen, is het veel duidelijker en duurt het ook minder lang’. ‘Och, gaan ze ook nog dansen’. ‘Moet je echt voor ieder liedje klappen?’. ‘Poeh deze stoelen zitten voor geen meter’. Gaaaaaaap. ‘Het lijkt niet eens op het verhaal van de Titanic’.
Dat laatste klopt. Het is niet het verhaal van de film. Er worden verschillende verhaallijnen gevolgd gedurende het gehele stuk. Je leert de mensen die aan boord werken en de passagiers kennen. Aan het klassenverschil uit deze tijd wordt veel aandacht geschonken. Ik moet eerlijk toegeven dat ik met geen enkele verhaallijn echt meeleefde. De acteurs zongen fantastisch en speelden hun rol goed, maar het pakte mij niet. Tijdens het zinken heb ik geen traan gelaten en ik had geen enkel moment kippenvel. Ik voelde de spanning niet. Daar waar de recensies spreken over ‘hartverscheurend’, voelde ik dat dus niet.
Er zaten hele leuke grapjes in, maar te weinig naar mijn mening. Waar Henk vond dat er te veel werd gedanst, vond ik dat er echt veel te weinig werd gedanst. Het decor was slim en knap opgebouwd, maar ik kreeg geen cruiseschip-gevoel.
Het was wel heel leuk om even met z’n tweeën erop uit te zijn. Maar de musical is niet wat wij ervan verwacht hadden. Of we nog een keer samen willen daten? Jaaaaaa!! Thuis is alles namelijk goed verlopen. Lucas is maar 1x wakker geweest. Toen mijn vader zijn fopspeen had gegeven, sliep hij weer verder. Is ons avondje uit toch niet helemaal in het water gevallen.
No Comments