Zodra wij bezig gaan met de babykamer groeit onze to-do-lijst. Dan schiet ons van alles te binnen wat we nog moeten kopen/regelen/maken/bestellen/aanvragen. Dit weekend hebben we besloten niet zoveel te doen. Dan groeit onze lijst tenslotte ook niet zo snel. We hebben planken gezaagd voor aan de muur. En we hebben een start gemaakt met het houten hert gemaakt voor aan de wand. Naja, ‘we’, het was eigenlijk alleen Henk. Het was mijn idee en Henk zijn uitvoering. Henk is nog steeds wat sceptisch over het houten hert als wanddecoratie. Maar ik denk dat het super mooi staat. Bekijk het in het filmpje hoe ver we zijn gekomen: babykamer update 3.
Bij het bewerken van het gewei met een houtbewerking mes, sneed mijn man zich in zijn duim. Een behoorlijk diepe snee. Heel veel bloed. Een wit weggetrokken gezicht. En een opengetrokken EHBO kist. Gelukkig heb ik wat verbindskills. Na het spoelen van de snee zette ik mijn man op de grond. Met zijn gezicht naar beneden tussen zijn knieën, verbond ik zijn vinger. Gelukkig kreeg hij al snel wat kleur in zijn gezicht en trok zijn duizeling weg. ‘Heb je het niet wat strak verbonden?’ ‘Moet het niet gehecht worden?’, vroeg mijn man benauwd. Ik vond dat hij zich niet aan moest stellen. Ik installeerde hem op de bank en zeg hem dat hij zijn hand hoog moet houden. Het bloeden was gestopt. Maar de bloedsomloop in zijn duimtop ook. Oeps. Te strak verbonden. Zo goed waren mijn verbindskills toch niet. Nadat mijn zusje (de halve dokter van de familie) een blik op de duim had geworpen, hebben we samen geconcludeerd dat het gelukkig niet gehecht hoeft te worden.
Wanneer ik mijn man vraag wat hij tot nu toe van het hert vindt, zie ik dat hij zijn duim omhooghoudt. Eind goed al goed.
No Comments