Een tijd geleden werd er in de krant de vergelijking gemaakt tussen Nederlanders en Duitsers. Stel: je zou een Duitser en een Nederlander de opdracht geven om te springen, zullen zowel de Duitser als de Nederlander een vraag stellen. De Duitser zal vragen: ‘hoe hoog?’ En de Nederlander: ‘waarom’. Het klinkt als een mop. Maar dat is het niet. Ik merk dit bijvoorbeeld binnen mijn werk ook. Als er in Duitsland op het werk maatregelen of veranderingen worden doorgevoerd met betrekking tot loon of vrije dagen, is ‘oké’ het enige antwoord dat mijn Duitse collega’s geven. Terwijl ik denk ‘hallo, dit willen we toch helemaal niet?!’ en ‘mag dit zomaar worden ingevoerd. Zijn er geen alternatieven?!’. Maar ik ben de enige die protesteert. Als soort gelijke veranderingen zouden worden ingevoerd door mijn Nederlandse werkgever, was het hek van de dam geweest. We zouden op de barricaden gaan. In protest. Met zijn allen! Wij Nederlanders moeten altijd overal tegenaan schoppen (letterlijk).
Net zoals bij het invoeren van de avondklok. De Duitsers vragen ‘hoe laat?’ En vervolgens zitten alle Duitsers braaf voor 21.00 uur binnen. Tja, wat heb je rond dit tijdstip nog buiten te zoeken. Je kan toch nergens heen. En wij Nederlanders gaan lastig lopen doen. Wij willen alleen weten ‘waarom?!’. De journalisten zeuren Rutte de oren van het hoofd en de rest gaat lopen rellen. Niet dat we met zijn allen plannen hadden na 21.00 uur. Maar gewoon. We zijn het er niet mee eens. Dus. In protest.
Duitsers zijn irritant braaf. Nederlanders zijn irritant lastig.
Maar alsjeblieft. Laten we nu gewoon braaf binnen blijven met zijn allen. En als ’t straks weer even kan, vraag je dan af of je die lastige sprong wilt wagen.
No Comments